BİR ZULMÜN ANATOMİSİ: GANİ GİRİCİ’NİN ANILARI ÜZERİNDEN MİLLİ MÜCADELE DÖNEMİ ADANA’DA ERMENİ MEZALİMİ

Osmanlı Devleti, Birinci Dünya Harbi’nden 30 Ekim 1918’de yaptığı Mondros Mütarekesi ile ayrılmıştır. Mütareke ağır hükümler içermiş ve Osmanlı ülkesinin işgaline zemin hazırlamıştır. İşgal edilen yerlerden birisi de Adana ve çevresi olmuştur. Adana’nın işgaline paralel olarak, bölgeye Fransızlar tarafından yoğun bir Ermeni nüfus getirilmiştir. Ermeniler, Fransızların Adana ve çevresini işgali ve bölgede kalıcı hale gelmesi için bir araç olarak kullanılmıştır. Fransızlar, Ermenileri işgallerinin bir parçası olarak görürken, Ermeniler kurmak istedikleri devletleri için bu durumdan faydalanmıştır. Ermeniler kendi idealleri uğruna Türk köy, kasaba ve şehirlerine saldırarak oluşturdukları kaos ve korku ortamı ile Adana ve çevresinde çoğunluğu elde etmeyi, böylece kuracakları devletleri için uygun bir zemin yaratmayı amaçlamıştır. Ermenilerin politikaları, Türkleri bölgeden zorla göç ettirmek üzerine şekillenmiştir. Bu siyasetin bir parçası olarak kadın, çoluk, çocuk demeden bölgedeki Türkleri katletmeye başlamışlardır. İlgili durumun en önemli örnekleri Camili Köyü ve Kaç Kaç Olayı sırasında yaşanmıştır. Buradaki olaylar sırasında Türk halkına acımasızca davranılmış, silahsız insanlar katledilerek zorla göçe tabi tutulmuştur. Gani Girici’nin anılarının bir kısmı kaleme alınmış olsa da bazı anıları “Yeni Adana Gazetesinin” çeşitli sayfalarında kalmıştır. Bu çalışmada, Adana’da Milli Mücadele sırasında Ermenilerin yaptıkları mezalime, olaylara bizzat şahit olan Gani Girici’nin 1950 yılında yayımlanan anıları üzerinden yer verilecektir.