TÜRKİYE’DE RUMİNANT ALANINDA ÇALIŞAN VETERİNER HEKİMLERİN MESLEKİ UYGULAMALARININ DEĞERLENDİRİLMESİ – I

Bu anket çalışması ile Türkiye’de ruminant sağlığı alanında çalışan veteriner hekimlerin mesleki uygulamalarının ve sahada karşılaşılan problemlerin ortaya konması amaçlanmıştır. Mail ile gönderilen ve 34 sorudan oluşan ankete 7 farklı coğrafi bölgedeki 56 ilden toplam 326 veteriner hekim katılmıştır. Çalışmanın sonuçları genel olarak değerlendirildikten sonra veriler; veteriner hekimlerin çalışma şekline göre 3 grup, yaşlarına göre 4 grup ve bölgelerine göre 3 grupta ele alınmıştır. Ankete katılan veteriner hekimlerin mezun olduktan sonra %54,3’ü ilk 6 ay içerisinde kalıcı olarak işe başlamışlardır. Mesleğe yeni başladıklarında en zorlandıkları alanlar şirurjikal operasyonlar (%32,5) ve hayvan besleme (%31,9) olmuştur. Çiftliklerde çalışan hekimlerin kendilerini en zayıf hissettikleri alan olarak hayvan besleme (%60,7) ön plana çıkmıştır. Meslek içi eğitim, kongre vb. etkinliklere %36,3’ün nadir katıldığı, hatta %65,0’inin yeni literatür ve kaynakları takip etmekten uzak olduğu görülmüştür. Veteriner hekimlerin sığırlarda gebelik muayenesinde %54,8’inin ultrasonu sık kullandığı, %24,9’unun ise hiç kullanmadığı gözlenmiştir. Sığırcılıkta en sık karşılaşılan problemler beslenme ve metabolizma hastalıkları (%32,3) ve buzağı hastalıkları (%26,8) olmuştur. Koyun keçi sağlığında ise kuzu-oğlak ölümleri (%51,1), abortlar (%21,7), enfeksiyon hastalıklar (%13,4) ve paraziter hastalıklar (%11,2) öne çıkmıştır. Hekimler bölgelerinde ilk bir aydaki buzağı ölüm oranlarının en çok %6-10 arasında ve kuzu-oğlaklardaki ölüm oranın %10’nun üzerinde olduğunu belirtmişlerdir. Sonuç olarak veteriner fakültelerinin eğitiminde el becerisine dayalı klinik uygulamalara ve ruminantların beslenmesi konularına önem verilmesi gerektiği, mesleki eğitim ve yeni kaynakların takibine ihtiyaç duyulduğu, koruyucu hekimliğe önem verilmesi gerektiği ileri sürülebilir.