Lwów i mapa modernistycznej Europy Środkowo-Wschodniej

Artykuł jest poświęcony tendencjom modernizacyjnym we Lwowie po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Podejmuje refleksję nad przemianami Europy Środkowo-Wschodniej w okresie międzywojennym, pokazując samodzielną interpretację nowoczesnych wzorców w architekturze, urbanistyce i gospodarce regionu. Procesy modernizacyjne różnicowały geografię europejską, przejawiając się z różnym natężeniem w Brnie, Pradze, Gdyni, Kownie. Na tym tle Lwów stanowi wyrazisty przykład dynamicznego rozwoju metropolii środkowoeuropejskiej. Autor analizuje szczególne osiągnięcia architektoniczne we Lwowie, od projektu biurowca poprzez oryginalną koncepcję osiedli mieszkaniowych, realizujące wizję „miasta ogrodu” i założeń funkcjonalistycznych. Czasy II Rzeczypospolitej oznaczały dla Lwowa również rozwój infrastruktury edukacyjnej, zdrowotnej i socjalnej, co wiązało się z dążeniami do cywilizacyjnego rozwoju na większą niż dotąd skalę. Modernistyczny Lwów zajmował istotne miejsce na mapie nie tylko Polski, ale także całej „Nowej Europy”, i powinien być zaliczony do najważniejszych ośrodków nowej architektury w regionie. We Lwowie zrealizowano wiele wybitnych dzieł modernizmu, które jednocześnie harmonijnie wpisały się w istniejącą strukturę miasta i wyznaczyły kierunki rozwoju na przyszłość.