Polityka młodzieżowa w Polsce w II dekadzie XXI wieku a problemy współczesnej młodzieży. Wybrane zagadnienia

Podstawowym celem artykułu jest identyfikacja (w oparciu o ukazujące się w Polsce w ostatnich dwóch dekadach raporty i opracowania naukowe dotyczące młodzieży) podstawowych obszarów problemów młodzieży. Pogłębiona wiedza, dobrze rozpoznane problemy i pełna diagnoza pozwalają jasno sformułować cele strategiczne, dopasowane do nich narzędzia oraz oczekiwane rezultaty. Wyniki badań socjologicznych, psychologicznych, pedagogicznych itp. pokazują z jednej strony rosnące zróżnicowanie młodzieży i konieczność uwzględnienia tego faktu w projektach i programach dotyczących młodzieży; z drugiej strony podpowiadają rekomendacje i rozwiązania. W artykule dokonano konfrontacji istniejących programów poświęconych młodzieży w obrębie polityki młodzieżowej w Polsce z aktualnymi problemami współczesnej młodzieży. Przeprowadzone analizy prowadzą do wniosku, że taka polityka w Polsce zasadniczo nie istnieje. Brak jednolitej, systemowej polityki młodzieżowej zarysowanej explicite prowadzi do chaosu decyzyjnego, a co za tym idzie – do braku działań albo do działań kontrproduktywnych. Wynika to z rozproszenia kompetencji centralnych na różne resorty, a także z braku koordynacji i spójności