Современные представления о патогенезе, диагностике и лечении пациентов с атопическим дерматитом

Այս հոդվածում մենք ընդհանրացրել ենք ատոպիկ դերմատիտի (ԱԴ) պաթոգենեզի, ախտորոշման և բուժման մեթոդների վերաբերյալ մեզ հասանելի ռուսերեն և անգլերեն գրականության տվյալները: Վերլուծվել է 78 աղբյուր (11-ը՝ ռուսերեն, 67-ը՝ անգլերեն), որոնք 90%-ով հրապարակվել են վերջին 15 տարիների ընթացքում։ Աղբյուրների ընտրությունը կատարվել է անցկացված ուսումնասիրությունների առարկաների` ԱԴ-ի նշված ասպեկտների վերաբերյալ ժամանակակից պատկերացումներին համապատասխանության սկզբունքով: Վերջին ուսումնասիրությունների համաձայն` ատոպիկ դերմատիտի զարգացման կարևորագույն պաթոգենետիկ մեխանիզմներն են երկարատև բորբոքումը (էպիդերմիսի տարածումով և ինվերսիայով , ինչպես նաև մաշկի անոթների լայնացումով հանդերձ), գենետիկական նախատրամադրվա-ծությունը (մասնավորապես ֆիլագգրինի գենի մուտացիաները), ալերգենների տարբեր տեսակների ներթափանցումը, ներառյալ աերոալերգենները և այլն: Որպես հավելում նախկինում գործող կլինիկական ախտանիշների գնահատման պացիենտակենտրոն սանդղակների, ատոպիկ դերմատիտի ախտորոշման մեթոդների ներկայիս զինանոցը վերջին տարիներին համալրվել է ոչ ինվազիվ գործիքային մեթոդներով, որոնք նպաստում են ավելի օբյեկտիվ տարբերակիչ ախտորոշմանը, կլինիկական ախտանիշների ծանրության գնահատմանն ու բուժման արդյունավետությանը: In this paper, we have summarized the available data in the Russian and English literature on the pathogenesis, diagnosis and treatment methods of atopic dermatitis (AD). 78 sources were analyzed (11 in Russian and 67 in English), 90% of which were published in the last 15 years. The selection was made according to the principle of compliance of the subjects of the conducted studies with modern ideas about the indicated aspects of this pathology. According to recent studies, the most important pathogenic mechanisms for the development of atopic dermatitis (AD) are long-term persistent inflammation (with epidermal proliferation, epidermal inversion, and skin vasodilation), genetic predisposition, genetic (particularly, phyllaggrin [filament aggregating protein] gene mutations), penetration of various types of allergens, including aeroallergens. The arsenal of methods for diagnosing atopic dermatitis, previously represented mainly by patient-oriented scales for assessing clinical symptoms, has been supplemented in recent years with various non-invasive instrumental methods, which contributes to a more objective differentiation diagnosis and assessment of the severity of clinical symptoms and the effectiveness of treatment.