Prawo do strajku a zasada pokoju społecznego. Uwagi na tle katolickiej nauki społecznej i prawa pracy

Prawo do strajku jest poddawane krytyce. Głównym argumentem przeciwników tej instytucji jest – widoczna już prima facie – jego sprzeczność z zasadą pokoju społecznego i dobra wspólnego. W szczególności wskazuje się na przestarzałość tej instytucji oraz istnienie innych metod rozwiązywania sporu, które z powodzeniem mogłyby ją zastąpić. Z tego powodu celem niniejszego artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie badawcze dotyczące określenia relacji między prawem do strajku a zasadą pokoju społecznego. W tym celu praca z wyłączeniem wstępu, została podzielona na sześć części. Pierwsze dwie zostały poświęcone konceptualizacji pojęcia prawa do strajku i zasady pokoju społecznego. Następnie w dalszej części artykułu zagadnienia te zostały poddane analizie w aspekcie historycznym, aksjologicznym i moralno-etycznym. Po dokonaniu ustaleń, że prawo do strajku nie jest prostym zaprzeczeniem pokoju społecznego, zostało wykazane, na czym polega konstruktywna funkcja strajków w realizacji tej zasady. Następnie zostały przedstawione warunki, po zrealizowaniu których strajk może mieć pozytywny wkład w kształtowanie pokoju społecznego i dobra wspólnego. Na końcu zostały przedstawione wnioski.