Grając z Chopinowskimi źródłami

Współcześnie, w znacznej mierze dzięki sieci internetowej i możliwości umieszczania w niej zdigitalizowanych kolekcji, dostęp do rękopisów i pierwodruków dzieł Chopina jest większy niż kiedykolwiek wcześniej. Korzyści z takiego stanu rzeczy dla wykonawstwa i badań są nie do przecenienia. Zarazem jednak nieograniczony, powszechny wgląd w źródła, jaki mają nawet nieprzygotowani do ich odczytywania odbiorcy, grozi powstawaniem błędnych, nieumotywowanych faktami interpretacji Chopinowskiej muzyki – tak ze strony pianistów, jak adeptów chopinologii, wreszcie – odbiorców.Autor w swoim artykule porusza niektóre z zagadnień związanych z pierwotnym materiałem źródłowym, formułując następnie pewną liczbę reguł i procedur odpowiednich do jego studiowania. Za cel stawia osiągnięcie bardziej świadomego rozumienia „intencji Chopina” (jakkolwiek zamiar ten jest i pozostanie problematyczny), jak również uwolnienie twórczego potencjału ukrytego w źródłach. Systematyzując typy źródeł, wskazując podstawowe zagadnienia, z jakimi powinien mierzyć się redaktor materiału źródłowego i ilustrując je przykładami z konkretnych kompozycji, wyciąga ostatecznie wnioski pozwalające na stworzenie katalogu ogólnych zasad studiowania jakiegokolwiek manuskryptu bądź pierwodruku Chopina.