Servikal Laminoplastide 25 Olguluk Deneyimimiz; Retrospektif Çalışma

Amaç: Servikal spondilotik miyelopati (SSM) servikal vertebrada dejeneratif değişikliklere bağlı gelişen ve spinal kanalda stenoza neden olan nörolojik bir bozukluktur. Çok seviyeli SSM, servikal konjenital dar kanal ve posterior longitudinal ligaman ossifikasyonunda (PLLO) cerrahi tedavi seçimi tartışmalıdır. Çalışmamızda servikal laminoplastik cerrahi yöntemle opere edilen SSM’li hastaların cerrahi sonuçları “JOA” skorlama yöntemi kullanılarak değerlendirilecek ve yöntemin etkinliği literatür bilgileri eşliğinde tartışılacaktır. Yöntem: Hastanemiz Nöroşirurji kliniğinde 2014-2019 tarihleri arasında laminoplasti yöntemiyle opere edilen 8’i kadın, 17’si erkek toplam 25 SSM ve PLLO’lu hasta retrospektif olarak incelendi. Elde edilen sonuçlar “JOA” skorlama yöntemi kullanılarak değerlendirildi. İstatistiksel analiz için SPSS 15.0 for Windows programı kullanıldı. İstatistiksel alfa anlamlılık seviyesi p<0,05 olarak kabul edildi. Bulgular: Sonuçlar incelendiğinde preop JOA ortalaması 11,2±3,4 iken postop JOA ortalaması 14,5±2,1 olarak tespit edildi. Fark ortalaması 3,4±2,9 olarak bulundu ve bu sonuç istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0,001). Çalışmamızda opere edilen SSM ve PLLO’lu toplam 25 olgunun uzun dönem takiplerinde 16 olguda klinik düzelme gözlendi, 8 olguda preop dönem ile karşılaştırıldığında fark izlenmedi, 1 olguda geçmeyen boyun ağrısı tespit edildi. Sonuç: Laminoplasti, SSM, PLLO ve diğer nedenlere bağlı olarak gelişen multipl seviyeli servikal stenoz tedavisinde giderek daha popüler hale gelmektedir. Diğer cerrahi yöntemler ile karşılaştırıldığında laminoplasti daha fizyolojik ve daha az komplikasyon oranlarına sahip olması nedeniyle özellikle çok seviyeli SSM ve PLLO’lu hastalarda en iyi seçenek gibi görünmektedir.