Stanisława Szadurska – poetka z puszy (Puša)

Poetka Stanisława Szadurska była spadkobierczynią wielopokoleniowego rodu, któremu majątki w Inflantach nadał król Zygmunt III Waza. Jej przodkowie pełnili wiele wysokich urzędów w I Rzeczypospolitej. Liryka Szadurskiej współtworzy młodopolską poezję, zwłaszcza nurt witalistyczny. Dużą rolę odgrywa w niej natura poddana psychizacji oraz pejzaże wewnętrzne, zawierające często konkretne elementy rodzimego, inflanckiego krajobrazu. Pojawiają się też motywy związane z historią rodu i motywy baśniowe. Wiele miejsca zajmuje liryka miłosna, którą szczególnie chwalił Bolesław Leśmian w recenzji tomu W południe. Szadurska zmarła tragicznie w 1918 roku, broniąc rodzinnego majątku, Puszy przed najazdem bolszewickim.