Filozofia życia Anny-Teresy Tymienieckiej i zagadnienie Boga

Abstract

Filozofia życia Anny-Teresy Tymienieckiej to fenomenologiczna wizja samorozwoju ludzkiego ducha zaprezentowana z kosmologicznej perspektywy oraz w formule samoindywidualizacji człowieka w egzystencji i zarazem jego samointerpretacji w życiu. Rozwój ten nie może się zrealizować wyłącznie na kanwie rozumu, w akcie poznawczym podmiotu. Do samointerpretacji człowieka w egzystencji konieczny jest jego akt twórczy wyrażający działanie ludzkiej twórczej wyobraźni. Jest to ta droga samośledzenia ludzkiego umysłu, która jego źródeł upatruje w pierwszych, przedorganicznych procesach tworzenia się wszechświata, ewoluujących w osiąganiu coraz wyższego stopnia złożoności w ożywionych formach przyrody, aż po postać ludzkiej samoświadomości wyrażającej się w akcie twórczym człowieka i w realizacji przez ludzkiego ducha transnaturalnego powołania. Dążenie człowieka do wypełnienia swojego życiowego przeznaczenia dokonuje się w trzech krokach (movements of the soul): intelektualnym, społeczno-moralnym i sakralnym. Ich opis w fenomenologii życia wyłania się z metafizycznej i zarazem egzystencjalistycznej wizji życia człowieka w jedności-ze-wszystkim-co-żyje. Ta wizja, jak się wydaje, stanowi punkt wyjścia zaprezentowanej przez Tymieniecką koncepcji fenomenologii życia i ludzkiej kondycji twórczej. W koncepcji tej najistotniejsze, jak można przypuszczać, jest podążanie sakralną ścieżką logosu życia ku komunii z Boskością (Bogiem, Sacrum, Transcendencją, Nieuwarunkowanym, Wszystkoogarniającym). Na tej ścieżce fenomenologia ludzkiego ducha osiąga pełnię, a fenomenologia – fenomenologię.