Program „Teatr, Mama, Tata i Ja” w kontekście założeń koncepcji Twórczej Resocjalizacji

Abstract

Przedstawiony w artykule problem odnosi się do procesu resocjalizacji osób pozbawionych wolności. Jego głównym celem jest przyjrzenie się alternatywnemu do tradycyjnego sposobowi pracy ze skazanymi, tzw. resocjalizacji twórczej, oraz dostarczenie szerszej wiedzy na temat jej zastosowania w polskim więziennictwie. Główne założenia metodyczne tego sposobu resocjalizacji zostały przedstawione z wykorzystaniem współcześnie dostępnego i realizowanego przez Areszt Śledczy w Kielcach programu stosowanego wobec osób pozbawionych wolności – „Teatr, Mama, Tata i Ja”. Rozważania dotyczące tego programu resocjalizacyjnego zostały dopełnione osobistym doświadczeniem byłego skazanego, przekazanym w toku przeprowadzonego wywiadu narracyjnego. Ukazana w artykule problematyka może się stać zachętą do większego zaangażowania kadry specjalistycznej w projektowanie, a także realizację programów z zakresu resocjalizacji twórczej w środowisku penitencjarnym oraz do korzystania z szerokiego wachlarza oferowanych przez nią metod. Jak ukazują wyniki przeprowadzonych badań, resocjalizacja w tym wydaniu posiada ogromny wpływ na rozwój potencjałów i przeobrażanie świata wartości jednostek. Pozwala kształtować własny światopogląd, odnawiać kontakty z bliskimi oraz prawidłowo adaptować się do wymogów i warunków życia.