Relacja nauczyciel–rodzic w realizacji działań pomocowych

Abstract

Człowiek definiowany jest jako istota społeczna, relacyjna. Zdaniem Sławomira Chrosta, „człowiek nie jest produktem, lecz jest już jako osoba niejako zanurzony w struktury społeczne” (Chrost 2020: 155), na co wskazują definicje z obszaru teologii, filozofii, psychologii, socjologii. Akcentują one wartość relacji, która jest podstawą społeczeństwa i motorem dla rozwoju oraz edukacji człowieka. Niniejszy artykuł dotyka relacji wspomagającej/pomocowej między nauczycielem a rodzicem realizującej się w przestrzeni edukacyjnej, której przedmiotem są zróżnicowane potrzeby edukacyjno-rozwojowe uczniów. Specyfika relacji podyktowana jest jej dualizmem: z jednej strony rozwiązania formalno-prawne, z drugiej osobowy wymiar relacji ujmowany z perspektywy humanistycznej. Celem artykułu jest analiza relacji nauczyciel-rodzic w aspekcie wybranych zagadnień: modelu pomagania, postawy nauczyciela oraz technik i narzędzi stosowanych na poszczególnych etapach procesu pomocowego z wykorzystaniem literatury z obszaru psychologii, poradnictwa i pedagogiki.