Problemy i wyzwania po zdalnym nauczaniu w czasie pandemii COVID-19 z perspektywy psychologa szkolnego. Analiza przypadku

Abstract

Pandemia wirusa SARS-Cov-2 znacząco wpłynęła na różne wymiary egzystencji współczesnego człowieka. Jedną z dziedzin życia społecznego, która w sposób szczególny została dotknięta jej skutkami, jest edukacja. Wprowadzona w wyniku obostrzeń sanitarnych nauka zdalna istotnie wpłynęła na zdrowie psychiczne oraz relacje międzyludzkie dzieci i młodzieży. Skutki izolacji są coraz wyraźniej dostrzegalne w zachowaniach uczniów. Psychologowie szkolni obserwują liczne zaburzenia natury psychicznej, takie jak depresja, stany lękowe, zaburzenia odżywiania, zachowania autodestrukcyjne oraz jeszcze liczniejsze próby samobójcze. Można przypuszczać, że tendencja ta ma wymiar długofalowy. Istnieje zatem potrzeba organizowania wsparcia przez nauczycieli i innych specjalistów w szkole, przy ścisłej współpracy z rodzicami, ustalenia wspólnych celów i sposobów jej zwalczania. Niezbędna jest intensyfikacji działań w celu podniesienia kondycji psychicznej młodych ludzi poprzez budowanie dobrych relacji w klasie, integrację zespołu klasowego wraz z wychowawcą, działania wspierające, profilaktyczne i warsztatowe uczące nowych umiejętności interpersonalnych. W przypadku utrzymywania się niepokojących objawów lub pogorszenia funkcjonowania dzieci i młodzieży rodzice powinni mieć możliwość szybkiej konsultacji psychiatrycznej i pomocy psychoterapeutycznej.