O nekim aspektima ženske čudovišnosti u predajama

Abstract

Za razliku od, primjerice, Michela Foucaulta, koji čudovišta i čudovišno razmatra kao prazne kategorije koje se neprestano ispunjavaju novim značenjima i dobivaju nove oblike (Foucault 1999 [1974/1975]; 2002 [1966]), u tekstu se, oslanjanjem na psihoanalitičku kritiku, pokušava razabrati koja su čudovišta kontinuirano prisutna u usmenoj tradiciji, usmenoj književnosti, a posebno u predajama te koje su im funkcije, odnosno zašto se opiru izmjenama ili potiskivanju te zašto je to čudovišno u predajama najčešće kodirano kao žensko.