(Re)Claiming a Vocal Vernacular: Revival and Modernization of Kömei in Contemporary Kazakh Music

Abstract

Abstract:Kömei is a practice of throat-singing that was brought in to Kazakhstan from the Altai region of southern Siberia at the beginning of the twenty-first century and has since been reconfigured as a national sound that is emblematic of the Turkic nomadic origins of Kazakh culture and spirituality. A subject of debate in contemporary Kazakhstani society, kömei is an attribute of ethnomusic that juxtaposes traditional and modern, local and global stylistic elements. This article surveys the history of the kömei revival and modernization, interrogating its appeal as a sonic icon of indigeneity. I argue that by (re)claiming kömei as a vocal vernacular, artists creatively reposition Kazakh music historically and geoculturally and thus project a vision of a nation both connected to its ancient roots and attuned to globalized modernity.Abstract:Көмей—ХХІ ғасырдың басында негізінен Оңтүстік Сібірдің Алтай өңірінен Қазақстанға тасымалданып енгізілген және сол уақыттан бастап қазақ мәдениеті мен руханиятының көшпелі түркілік байырғы бастауларын елестететін мәнді ұлттық дыбыстық рәмізге айналды. Қазіргі қазақстандық қоғамда пікірсайыстың нысанына айналған көмей—дәстүрлі және заманауи, жергілікті Һәм жаһандық сипаттағы стилистикалық элементтерін өз бойына тоғыстырған этномузыканың айырықша түрі. Бұл мақалада көмейдің қайта жаңғыру тарихы зерттеліп, оның байырғы дыбыстық таңба ретінде тартымды әсер ету мәселесі талданады. Мен көмейді вокалдық байырғы тіл деп айта отырып, оны жаңғыртушы өнер иелері қазақ музыкасын тарихи және геомәдени тұрғыдан шығармашылықпен пайымдап, осылайша түпкі тамыр мен жаһандану заманының жаңа реңін қатар ұштастыру арқылы ұлттық танымын айшықтады деп дәлелдеймін.