İntihar Riski Olan Bireylerde Varoluşsal Analiz ve Logoterapinin Etkililiği

Abstract

Dünya Sağlık Örgütü tarafından bir halk sağlığı sorunu olarak kabul edilen intiharın nedenlerinden biri de hayatı anlamlandıramama ve buna bağlı olarak varoluşsal anlamsızlık düşüncesi ve duygusudur. Varoluşsal ya da anlam krizi yaşayan kişilere müdahalede kullanılan logoterapinin, kişilerin anlam kazanmalarına destek olduğu için bu krizlerde etkili olduğu düşünülmektedir. Bu çalışmada logoterapi müdahalesinin varoluşsal anlam krizi yaşayan ve intihar riski taşıyan bireylerin intihar düzeyleri üzerinde etkisi olup olmadığının ortaya konması amaçlanmıştır. Söz konusu amaç doğrultusunda deneysel yöntemin kullanıldığı çalışma öntest-sontest modeline dayanmaktadır. Ayrıca bu çalışmada anlam ve öznelerarasılık arasındaki ilişki ele alınmıştır. Bu çalışma kapsamında altısı deney, altısı kontrol grubunda olmak üzere toplam on iki katılımcı ile çalışılmıştır. Deney grubundaki müdahale 02.12.2020 tarihinde başlamış ve 14.07.2021 tarihinde sonlandırılmıştır. Bu süreçte anamnez dahil olmak üzere toplam 75 seans gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubuna herhangi bir müdahalede bulunulmamıştır. Müdahale sona erdikten altı hafta sonra takip çalışması yapılmıştır. Müdahalenin katılımcılar üzerindeki etkililiğini belirlemek amacıyla öntest, sontest ve izlem süreçlerinde İntihar Olasılığı Ölçeği ve Yaşamın Anlamı ve Amacı Ölçeği uygulanmıştır. Logoterapi müdahalesinin etkisini test etmek için Mann-Whitney U testi kullanılmıştır. Araştırma sonucunda deney ve kontrol grubu katılımcılarının müdahale öncesi intihar risk düzeylerinin benzer olduğu ancak sontest ve izlem ölçümlerinin deney grubu lehine olduğu görülmüştür. Sonuç olarak logoterapi müdahalesinin intihar riski taşıyan bireylerde intihar riskini kalıcı olarak azaltarak yaşamı anlamlı kılmada etkili olduğu tespit edilmiştir