Akrazja jako dysfunkcja woli. Krytyczna analiza Davidsonowskiej koncepcji słabej woli oraz zarys alternatywnego rozwiązania

Abstract

Działania akratyczne – lub inaczej mówiąc, wynikłe ze słabej woli – stanowią zjawisko problematyczne z punktu widzenia przyjętego w interpretacji działań intencjonalnych domniemania racjonalności. Problematyczny charakter aktów akratycznych wynika w głównej mierze stąd, że do definicji tego rodzaju działań należy wykonywanie ich przy pełnej świadomości, że inne działanie niż rzeczywiście podjęte byłoby w aktualnych warunkach lepsze. Jednocześnie jedną z zasad konstytutywnych dla rozumienia działań jako racjonalnych i spójnych między sobą jest zasada nazywana w literaturze zasadą internalizmu. Głosi ona, że sformułowany przez podmiot sąd normatywny o najlepszym działaniu pociąga za sobą intencję dotyczącą tego działania (lub wręcz jest z nią tożsamy). Działania akratyczne są natomiast – o ile przyjęta, oparta na potocznej intuicji definicja jest poprawna – sprzeczne z zasadą internalizmu. Powstaje więc pytanie o to, jak należy wyjaśnić zjawisko słabej woli, to znaczy: jak to się dzieje, że racjonalne podmioty, których działania wyznaczone są przez ich normatywne rozpoznania,