The principle of family solidarity based on heredes sui in roman pack law in the classical period

Abstract

Śmierć nie pozbawia wszystkich praw i obowiązków, których za życia podmiotem była zmarła osoba, a jedynie te, których stosunki prawne powstały w związku z jej indywidualizacją. Cała reszta, pomimo śmierci podmiotu, pozostaje tzw. spadkiem, którego zgodnie z przeznaczeniem jest przejście na inne osoby żyjące. Prawo rzymskie wykształciło pewną zasadę stanowiącą, iż prawo do spadku służy tylko pewnym osobom. W szczególności komu, w jaki sposób oraz z jakim skutkiem miał przypaść spadek, stanowiły przepisy prawa spadkowego, z oczywistym uwzględnieniem interesów rodziny, państwa oraz religii w oparciu o zasadę solidarności rodzinnej.Digesta, Instytucje Gaiusa, inne źródła prawnicze, metoda historycznaZapewnienie ciągłości imienia rodziny, poprzez objęcie przez dziedzica sui heredes spadku oraz imienia rodowego, stanowi ugruntowane w rzymskim społeczeństwie polecenie, nakazujące ochronę relacji członków najbardziej intymnej i delikatnej struktury jaką jest rodzina, ograniczając tym samym swobodę testowania. Tak skonstruowane prawo miało utrudnić spadkobiercy przekazanie majątku oraz imienia rodowego poza obręb rodziny.Zasada solidarności rodzinnej to ściśle ujmując reguła nakazująca roztaczanie szczególnej ochrony nad określoną wartością jaką jest rodzina oraz stanowi także niewymieniony bezpośrednio składnik sposobu na zachowanie ciągłości rodziny.