Parki Nowego Jorku jako obszary węzłowe tradycyjnej i alternatywnej komunikacji miejskiej

Abstract

W artykule przedstawiono zagadnienie węzłowego charakteru przestrzeni parkowych w Nowym Jorku w kontekście wariantowego wykorzystywania form tradycyjnej i alternatywnej mobilności w mieście. Na podstawie analizy porównawczej tematycznych map i planów z zakresu komunikacji masowej i indywidualnej, przeglądu dokumentów planistycznych oraz obserwacji in situ w obszarze miasta starano się wykazać, iż parki nowojorskie stały się sprawnymi kanałami komunikacyjnymi, służącymi codziennym migracjom w obrębie zagęszczonej tkanki miejskiej. Fenomenalna plastyczność obszarów parkowych w zakresie kształtowania i adaptacji do nowych funkcji oraz rosnąca skala zagadnienia skłaniają do głębszej analizy zjawiska.