KUR’AN VE KİTÂB-I MUKADDES’TE ORTAK GEÇEN KEVNÎ ÂYETLERE DAİR BİR MUKAYESE

Abstract

Kutsal kitaplar insanlığın hidayeti için Allah tarafından gönderilmiştir. İçinde birçok konuyu barındıran kutsal kitapların ele aldığı konulardan biri de kevnî ayetlerdir. Bu kapsamda Kur’an’da “ilmî tefsir” kapsamına giren, evrenin genişlemesi, denizlerin bir birine karışmaması, rüzgârların aşılayıcı özelliği, göğün ve yerin yedi katlı olarak yaratılması, maddenin çiftler hâlinde yaratılması, güneşin akıp gitmesi, göğe yükseldikçe göğsün daralması, dağların hareket ettirilmesi, dünyanın yuvarlaklığı ve dönmesi, atmosferin yerden yükseltilip dengeye kavuşturulması, demirin gökten indirilmesi, suyun devinimi, evrendeki ahenk ve çekim kanunu, uzaya seyahat, bulutların yoğunlaşarak yağmur yağdırması, atom, göklerin ve yerin bitişik iken ayrılması, atmosferin koruyucu tavan olması, petrolün teşekkülü gibi birçok konu geçmektedir. Aynı şekilde Kitâb-ı Mukaddes’de de kevnî ayetler yer almaktadır. Çalışmamızda öncelikle Kur’an ile Kitâb-ı Mukaddes’te ortak geçen kevnî ayetler tespit edilecek, ardından aralarında mukayese yapılacaktır. Amacımız Kur’an ile Kutsal Kitâb’ın kaynak olarak bir olduğunu göstermek, aynı zamanda Kur’an’ın önceki kitaplardan esinlenerek insan eliyle yazılmış bir kitap olmadığını, yani bozulmadığını ifade etmek olacaktır. Zira Kur’an, birbirinden farklı ilmî konulara temas etmesine rağmen, hiçbir mevzuda hata yapmamıştır. Kur’an’ın nazil olduğu dönemde hiç bilinmeyen, bilinmesi de mümkün olmayan bilgiler vermiş ve daha dikkat çekici olanı da o dönemin genel kabul görmüş hatalarını tekrar etmemiştir. Sonuç olarak hiçbir Kur’an ayetinin bilimle çelişmediği, buna karşın Kitâb-ı Mukaddes’teki ayetlerin önemli bir kısmının bilimle çeliştiğini görülmüştür.