Na etnograficznych ścieżkach i rozdrożach muzealnych. Garść refleksji z doświadczeń pracy kustosza w muzeum etnograficznym

Abstract

Muzeum Etnograficzne im. Seweryna Udzieli w Krakowie (MEK) posiada najstarszą, zachowaną kolekcję etnograficzną w Polsce. Pod koniec XX w. przemiany społeczne a także zmiana paradygmatu w nauce postawiły przed muzealnikami nowe wyzwania i już wtedy kluczowym stało się zagadnienie - czym ma być muzeum etnograficzne we współczesnym świecie. Niezależnie od powracającego wciąż dyskursu naukowego na te i podobne tematy, kustosze MEK, a wśród nich autorka, musieli w codziennejpraktyce mierzyć się z pojawiającymi się problemami. Wystawa p.t. Szkoło! Szkoło! Gdy cię wspominam... zrealizowana w MEK latach 2000/2001 jest przykładem koncentrującym różne aspekty pracy muzealnej, z których na plan pierwszy wybija się problematyka kolekcjonowanie. Już wtedy prace nad tą wystawą wskazały kierunek kontekstowego budowania zbiorów muzealnych, który został potwierdzony przez przypadek rodzinnej kolekcji zabawek a następnie kontynuowany w MEK podczas prowadzonych badań eksplorujących różne obszary kulturowe, m.in. w ramach projektu Wesela 21.