SANIĞIN VEYA HÜKÜMLÜNÜN ÖLÜMÜ

Abstract

Suçun işlenmesi ile birlikte birey ile devlet arasında ceza ilişkisi kurulur ve devletin cezalandırma hakkı doğar. Suçun birey tarafından işlenip işlenmediği bağımsız ve tarafsız mahkemelerce tespit edilir. Bireyin suç işlediği tespit edildiğinde birey ile devlet arasında kurulan ceza ilişkisi ancak mahkeme tarafından verilen cezanın infazı ile son bulur. Fakat bazı nedenlerle bu ceza ilişkisi, verilen ceza infaz edilmeden önce kesilebilir. Ceza ilişkisini kesen nedenlerden biri kişinin ölümüdür. Türk Ceza Kanunu’nda bir suçun failinin ölümü davayı ve cezayı düşüren neden olarak kabul edilmiştir. Ceza kanununda sanığın ölümü ile hükümlünün ölümü arasında ayrım yapılmıştır. Bu ayrım müsadere ve yargılama gideri yönünden önem taşır. Sanık öldüğünde yargılamaya devam olunarak hakkında beraat kararı verilip verilemeyeceği hususu tartışmalıdır. Bir görüşe göre, sanık ölse de “lekelenmeme hakkı”nın gereği olarak yargılamaya devam olunmalıdır. Toplanan delillere göre ölen sanığın suçsuz olduğu anlaşılıyorsa düşme kararı değil, beraat kararı verilmelidir.