Van ervaringsdeskundigen is (een) hoop te leren

Abstract

Je leest het regelmatig, ervaringsdeskundigen die zichzelf ‘hoopverlener’ noemen. Hoopverlener als een beroepsaanduiding of zelfs eretitel. Hoop wordt vaak benoemd maar lijkt nauwelijks praktisch uitgewerkt te worden. Veel verder dan ‘een levend voorbeeld van hoop zijn’ gaan deze uitwerkingen niet. Waarom noemen ervaringsdeskundigen zichzelf dan toch zo en hoe doen zij dat dan, hoop bieden aan een ander? Dit artikel is een reflectie van de wijze waarop ervaringsdeskundigen hoop bieden aan mensen die lijden onder de gevolgen van chronische stress.