Ewangelizacyjne instrukcje Jezusa (Łk 9,1-6; 10,1-12) i ich realizacja w pierwotnym Kościele (Dz 16,16-34; 19,8-12)

Abstract

Artykuł opiera się na dwóch tekstach zaczerpniętych z Ewangelii Łukasza, traktujących o posłaniu w misję Dwunastu (Łk 9,1-6) oraz siedemdziesięciu/siedemdziesięciudwóch (Łk 10,1-12). Pierwsza misja jest skierowana do Izraela, druga zaś stanowi preludium do ewangelizacji świata. Uderza fakt, że posłańcy nie posiadają żadnych zabezpieczeń, są pozbawieni nawet tego, co jest konieczne, aby wyruszać w drogę. Ich ubóstwo ma podkreślić ważność orędzia, które głoszą. Misja wiąże się z proklamacją królestwa Bożego już obecnego w osobie Zbawiciela. Uzdrowienia i wypędzanie złych duchów są tego wymownym potwierdzeniem. Jezus przygotował posłańców, że doświadczą sprzeciwu. Instrukcje udzielone przez Jezusa uczniom znalazły swój wyraz także w Kościele popaschalnym. Wybrane dwa teksty z Dziejów Apostolskich (16,16-34; 19,8-12) potwierdzają, że głoszonemu królestwu towarzyszą znaki w postaci uzdrowień i uwolnień spod panowania demonów. Pojawia się także znaczna opozycja przeciwko ewangelizatorom. Mimo to ewangelizacja zatacza coraz szersze kręgi i nikt nie jest w stanie jej zatrzymać, ponieważ dokonuje się według wskazań Jezusa.