Türkiye'de Dezavantajlı Gruplarla Çalışan Sanat Terapistlerinin Sanat Terapisi Üzerine Görüşleri ve Uygulamaları

Abstract

Bu araştırmanın konusu, engelli, bağımlı, çocuk, mülteci gibi sosyal hizmetin hassas gruplar olarak ayırt ettiği nüfus gruplarıyla gerçekleştirilen sanat terapisi uygulamalarıdır. Bu uygulamaların iyilik hali yaratma durum ve olanaklarının incelenmesi amacıyla Türkiye’de dokuz sanat terapisi uygulayıcısı ile derinlemesine mülakat yöntemiyle hangi gruplarla sanat terapisi uygulamaları yapıldığı, hassas gruplarla gerçekleştirilen sanat terapi uygulamalarındaki önemli noktaların neler olduğu, terapi sürecinde hangi tekniklerin kullanıldığı, hassas gruplarla yapılan sanat terapisi çalışmalarında ne tür deneyimlerin oluştuğu, çalışmaların katılımcıları nasıl ve ne yönde etkilediği, ruhsal tedavi alanında çalışan insanların sanat eğitimi almalarının yaşam örüntüleri ve mesleki uygulamalarında nasıl etkiler meydana getirebileceği sorularına yanıt aranmıştır. Çalışma sonucunda, sanat terapisi uygulamalarının dezavantajlı grupları güçlendirmede sözlü terapilere göre daha verimli, bedensel farkındalığın ve duyguların -özellikle acının- ifadesini kolaylaştırdığı, travma sonrası stres bozukluğu ve depresyon vakalarında yararlı olduğu, sözlü terapilerin yetersiz olduğu çalışmalarda, açıklanabilir ve anlamlı bir dünya görüşünü desteklemesi açısından işlevsel olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır. Aynı zamanda sosyal hizmet eğitiminde sanatın terapi amaçlı kullanımının hem danışanlar hem uzmanlar açısından faydalı olduğu ancak sanat terapistlerinin ülkemizde sanat terapisi eğitimlerini yetersiz buldukları sonuçlarına ulaşılmıştır.