HALİME HUDAYBERDİYEVA’NIN ŞİİRLERİNDE KADIN

Abstract

Ozbek edebiyatinin son donemdeki en yetkin sanatkârlarindan biri olan Halime Hudayberdiyeva, ust duzey bir saire olmasi nedeniyle Sovyet zulmunu yasayip Ozbekistan’in bagimsizlik donemine sahitlik eden nesil tarafindan sevilen bir sairedir. Sanatkârlik ozelligiyle beraber bir dusunur, bir tercuman ve milli bagimsizlik mefkuresinin Ozbekistan’daki onemli bir temsilcisidir. Şaire, cok iyi bir gozlem ve psikolojik analiz yetenegine sahiptir. Şiirlerinde ozellikle savasa giden erkeklerin ardinda kalan eslerin ve cocuklarin sosyo-psikolojik durumlarini basari ile eserlerine aktarir. Halime Hudayberdiyeva’yi onemli kilan unsurlar ise; kadin olarak, toplumunun yaralarinin sarilmasina bir anne sefkatiyle onderlik etmesi ve Ozbekistan’in geleceginin sekillenmesine yonelik fikirlerini guclu bir sekilde hem siirlerinde hem de sosyal yasam icinde halkina telkin etmesidir. Halime Hudayberdiyeva’nin kadini temel plana alan siirleri ele alindiginda bu siirleri iki temel baslik altinda incelemek mumkundur. Birincisi anneligin agir bastigi siirlerdir, bu siirlerde kadinlarin annelik ozellikleri on plandadir. Ikincisi ise kadinlik duygularinin agir bastigi siirlerdir ki bu siirlerde sadece kadinlarin temel sorunlari ve his dunyalari anlatilir.