Autowizerunek funkcjonariusza służby ochrony więziennictwa: studium przypadku Zakładu Karnego w Rawiczu

Abstract

Celami głównymi artykułu są: określenie sposobów postrzegania funkcjonariuszy służby ochrony więziennictwa Zakładu Karnego w Rawiczu poprzez nich samych oraz wyjaśnienie, dlaczego u strażników występują konkretne mechanizmy autokreacyjne. Granice terytorialne ograniczają się do ZK w Rawiczu, czasowe do okresu od września 2018 do marca 2019 r., podmiotowe do funkcjonariuszy służby ochrony więziennictwa ZK w Rawiczu, przedmiotowe do autowizerunku pełnionej roli zawodowej. Osiągnięto je przez rozwiązanie następujących problemów badawczych: Jakie są sposoby autokreacji wizerunku strażników? Dlaczego u strażników występują konkretne mechanizmy? Wnioski: dyrektor oraz jego zastępcy powinni podjąć odpowiednie działania, dzięki którym winni powstrzymać rozwój negatywnego kreowania autowizerunku. Wykorzystano jakościową metodę terenową, mianowicie badanie sondażowe. Zastosowana technika to wywiad pogłębiony, a narzędzia – kwestionariusz wywiadu i typologia autowizerunku wywiadu. Badanie pokazuje, że większość z badanych klasyfikuje się po środku skali. Najważniejszą kwestią, którą wykazało badanie, jest fakt, iż u zdecydowanej większości badanych po czasie (który jest już zależny od indywidualnych predyspozycji jednostki) następuje wybór tej dobrej, bądź złej strony, czyli rozpoczęcia kreacji swojej osoby jako bohatera, zbawiciela, bądź służbisty, antychrysta. Poruszana jest tu kwestia myślenia o swojej pracy (służbie) jako katorżniczej, uwłaczającej i źle ocenianej przez innych, bądź tej potrzebnej, heroicznej, niezbędnej dla dobra całego społeczeństwa.