*Kı- Fiili ve Türevleri

Abstract

Türkçe dünya diller arasında Altay dilleri arasında gösterilir. Bu dil ailesinin en önemli özeliklerinden birisi de söz konusu aileye mensup dillerin sondan eklemeli diller olmasıdır ki Türkçede bunun tam olarak görüldüğü söylenebilir. Türkçede bir kelime, ünlü olmak kaydıyla bazen tek sese kadar indirgenebilmektedir; böylece kök olarak bilinen bazı kelimelerin de aslında zamanla kök olmayıp bir gövde olduğu anlaşılmaktadır. Bu konu üzerinde birçok çalışma yapılmıştır; bunlar arasında Necmettin Hacıeminoğlu, Ahmet Bican Ercilasun ve Şinasi Tekin’in bazı çalışmaları zikredilebilir. Bu çalışmada biz de kıp- / kırp-, kıpırda-, kır-, kır “sınır, hudut”, kıs-, kıt, kıvır-, kıy- kelimelerinin ve bunların türevlerinin, aslında “*kırmak, kısmak, kesmek” anlamlı farazi bir *kı- fiilinden gelebileceklerini varsaymaktayız. Söz konusu kelimeleri bu kök fiile bağlarken aralarında anlam ve şekil ilişkisinin de sağlandığını görmekteyiz. Çalışmamız bir giriş, ana metin ve sonuç bölümlerinden oluşmaktadır. Giriş bölümünde Türkçenin yapısı hakkında ve kök fiillerle alakalı bazı öne çıkan çalışmalardan bahsedilmiştir. Ana metinde farazi olarak var olduğunu kabul ettiğimiz *kı- fiili ve türevlerinden bahsedilmiştir. Sonuç bölümünde ise Söz konusu fiilden türediğini düşündüğümüz kelimeler bir şema ile gösterilerek genel bir değerlendirme yapılmıştır.