Rola pielęgniarki w opiece nad dzieckiem z oparzeniem II stopnia w trakcie hospitalizacji

Abstract

Wstęp. Uraz termiczny u dziecka jest sytuacją dla niego bardzo bolesną i stresującą, a nawet zagrażającą życiu. Wymaga to od zespołu terapeutycznego sprawnego oraz profesjonalnego podejmowania działań zaspakajających potrzeby pacjenta w oparciu o wiedzę i doświadczenie.  Pielęgniarka w opiece na małym dzieckiem oparzonym wykonuje działania na wielu płaszczyznach mając na celu dobro pacjenta oraz jego jak najszybszy powrót do zdrowia, jednoczasowo okazując mu wsparcie oraz empatię. Cel. Celem pracy było przedstawienie zadań pielęgniarki wobec opieki nad dzieckiem po przebytym urazie termicznym z uwzględnieniem potrzeb biopsychospołecznych pacjenta i jego rodziców/opiekunów.  Prezentacja przypadku. Dziecko w wieku 2 lat, trafiło na oddział chirurgii dziecięcej z powodu obrażeń powstałych na skutek przeżytego urazu termicznego. Przed rozpoczęciem wstępnej oceny rozległości oraz głębokości ran oparzeniowych podano dziecku leki przeciwbólowe i uspokajające, aby ograniczyć niepokój i ból dziecka. Zdiagnozowano oparzenia mozaikowe IIa/IIb umiejscowione po prawej stronie klatki piersiowej, prawego barku oraz prawego ramienia, a także oparzenia I/IIa stopnia twarzy w okolicy policzka, ust oraz prawej skroni. Powierzchnia oparzona w stosunku do całkowitej powierzchni została oceniona na koło 20%. Wnioski. W opiece nad dzieckiem oparzonym pielęgniarka ma do czynienia z wieloma poważnymi problemami pielęgnacyjnymi. Uraz termiczny powoduje nie tylko bardzo bolesne rany oparzeniowe, ale może również powodować ogólnoustrojową chorobę oparzeniową. Uraz i hospitalizacja są dla dziecka stresogenne i zaburzają jego komfort psychiczny. Działania pielęgniarki w opiece nad oparzonym dzieckiem są wielopłaszczyznowe, w celu zaspokojenia potrzeb z każdej sfery życia pacjenta.