{"title":"Prussian territorial and settlement associations in the basin of the middle\nŁyna in the 13th century","authors":"Grzegorz Białuński","doi":"10.51974/kmw-145276","DOIUrl":null,"url":null,"abstract":"Celem artykułu jest przedstawienie pruskich związków terytorialno-osadniczych w okresie\nprzedkrzyżackim na obszarze środkowej Łyny, na terenie późniejszego Olsztyna. W pierwszej\nkolejności została omówiona literatura dotycząca charakteru i form pruskich związków terytorialnych.\nNastępnie została podjęta próba identyfikacji i lokalizacji tych stosunków na ww.\nterytorium. Zidentyfikowano czternaście pruskich pól, tzw. lauksów (najmniejszych jednostek\nterytorialno-osadniczych). Pamięć o nich, w zasadzie również ich nazwy pochodzą z czasów\npogańskich, były one wymienione w źródłach krzyżackich z okresu kolonizacji. Później zostały\nomówione i zidentyfikowane związki terytorialne niższego rzędu, które występują w źródłach\npod nazwą „ziemi“ (łac. terra, territorium). Były to ziemie: Gudikus (w okolicach Stękin, Godek\ni Kajn), Gunelauken (w okolicach od Barczewka po Barczewo, od Odryt i Jedzbarka po Tuławki\ni Tęguty) oraz Berting (w okolicach m.in. Bartąga i Gągławek). Olsztyn najprawdopodobniej\nleżał w obrębie ziemi Berting. Uznano za słuszne stwierdzenie, że komornictwa z czasów krzyżackich\nbyły tworzone na ziemiach pruskich. Przykładem tego jest ziemia Berting oraz komornictwa\nolsztyńskie i barczewskie. Na podstawie „castrum Hirsberg” postawiono tezę, że przynajmniej\nna większych ziemiach znajdowały się mniejsze tereny, które odpowiadały okręgom\ngrodowym. Na ogół każda ziemia posiadała własne centrum kultowe położone na pograniczu.\nBadany obszar należał do dwóch plemion – Berting i Gunelauken do Galindii (Olsztyn leżał więc w jej obrębie), a Gudikus najprawdopodobniej do Pogezanii. Niniejsze badania, ograniczone\ndo niewielkiego obszaru, przyniosły obiecujące efekty, należałoby je kontynuować na\npozostałym obszarze. Pozwolą one na dokładniejsze niż w dotychczasowej historiografii poznanie\nstruktury i charakteru związków terytorialnych poszczególnych plemion pruskich, jak też\nczęściowo ich sieci osadniczej przed podbojem krzyżackim.","PeriodicalId":113970,"journal":{"name":"Masuro-Warmian Bulletin","volume":"1 1","pages":"0"},"PeriodicalIF":0.0000,"publicationDate":"2021-12-24","publicationTypes":"Journal Article","fieldsOfStudy":null,"isOpenAccess":false,"openAccessPdf":"","citationCount":"0","resultStr":null,"platform":"Semanticscholar","paperid":null,"PeriodicalName":"Masuro-Warmian Bulletin","FirstCategoryId":"1085","ListUrlMain":"https://doi.org/10.51974/kmw-145276","RegionNum":0,"RegionCategory":null,"ArticlePicture":[],"TitleCN":null,"AbstractTextCN":null,"PMCID":null,"EPubDate":"","PubModel":"","JCR":"","JCRName":"","Score":null,"Total":0}
引用次数: 0
Abstract
Celem artykułu jest przedstawienie pruskich związków terytorialno-osadniczych w okresie
przedkrzyżackim na obszarze środkowej Łyny, na terenie późniejszego Olsztyna. W pierwszej
kolejności została omówiona literatura dotycząca charakteru i form pruskich związków terytorialnych.
Następnie została podjęta próba identyfikacji i lokalizacji tych stosunków na ww.
terytorium. Zidentyfikowano czternaście pruskich pól, tzw. lauksów (najmniejszych jednostek
terytorialno-osadniczych). Pamięć o nich, w zasadzie również ich nazwy pochodzą z czasów
pogańskich, były one wymienione w źródłach krzyżackich z okresu kolonizacji. Później zostały
omówione i zidentyfikowane związki terytorialne niższego rzędu, które występują w źródłach
pod nazwą „ziemi“ (łac. terra, territorium). Były to ziemie: Gudikus (w okolicach Stękin, Godek
i Kajn), Gunelauken (w okolicach od Barczewka po Barczewo, od Odryt i Jedzbarka po Tuławki
i Tęguty) oraz Berting (w okolicach m.in. Bartąga i Gągławek). Olsztyn najprawdopodobniej
leżał w obrębie ziemi Berting. Uznano za słuszne stwierdzenie, że komornictwa z czasów krzyżackich
były tworzone na ziemiach pruskich. Przykładem tego jest ziemia Berting oraz komornictwa
olsztyńskie i barczewskie. Na podstawie „castrum Hirsberg” postawiono tezę, że przynajmniej
na większych ziemiach znajdowały się mniejsze tereny, które odpowiadały okręgom
grodowym. Na ogół każda ziemia posiadała własne centrum kultowe położone na pograniczu.
Badany obszar należał do dwóch plemion – Berting i Gunelauken do Galindii (Olsztyn leżał więc w jej obrębie), a Gudikus najprawdopodobniej do Pogezanii. Niniejsze badania, ograniczone
do niewielkiego obszaru, przyniosły obiecujące efekty, należałoby je kontynuować na
pozostałym obszarze. Pozwolą one na dokładniejsze niż w dotychczasowej historiografii poznanie
struktury i charakteru związków terytorialnych poszczególnych plemion pruskich, jak też
częściowo ich sieci osadniczej przed podbojem krzyżackim.