Penolakan Ajakan dalam Rangkaian Sosial dari Perspektif Sosiopragmatik

Abstract

Penolakan ajakan merupakan suatu lakuan bahasa yang penting dikuasai oleh penutur bahasa kedua. Kajian ini dijalankan bertujuan menghuraikan strategi penolakan ajakan yang diambil oleh penutur natif bahasa Melayu (MNS) dan penutur natif bahasa Jepun (JNS) serta menerangkan “kesan kesantunan” terhadap strategi yang diambil oleh MNS dalam bahasa Jepun. Kaedah pengutipan data yang diterapkan dalam kajian ini ialah lakonan terbuka melalui perkhidmatan rangkaian sosial diikuti temu bual pasca lakonan. Kajian dijalankan dengan membandingkan susunan formula semantik serta purata penggunaan emoji dalam kalangan 20 orang MNS dan 20 orang JNS. Perbandingan dilakukan bagi kedua-dua konteks bahasa ibunda dan konteks silang budaya. Kesan kesantunan dibincangkan berasaskan Teori Kesantunan Wacana. Kajian ini mendapati bahawa tiada perbezaan yang ketara antara konteks bahasa ibunda dengan konteks silang budaya dari segi susunan formula semantik mahupun purata penggunaan emoji. Tiada sebarang kes yang menghasilkan kesan kesantunan negatif dalam kajian ini walaupun dua kes dianggap sebagai pemindahan pragmatik. Kajian ini telah membuktikan bahawa strategi yang berlainan daripada norma bahasa sasaran tidak semestinya menjejaskan komunikasi yang lancar dalam interaksi antara budaya, sebaliknya strategi tersebut masih dapat diterima hasil daripada kerjasama antara penghantar mesej dengan penerima mesej.