Klara Leszczyńska-Skowron, Niefabularna proza Krasickiego: kazania, „Monitor”, Uwagi, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, Warszawa 2020, ss. 459

Abstract

Niefabularna proza Krasickiego Klary Leszczyńskiej-Skowron to praca wypełniająca lukę w badaniach nad nieopracowaną dotąd całościowo niefabularną prozą Księcia Poetów1. Celem rozprawy jest właśnie – jak określa we wstępie sama Autorka – „próba przyjrzenia się wybranym utworom z tej części dorobku Księcia Biskupa2, która pozostaje niemal całkowicie poza uwagą badaczy i nie doczekała się jeszcze samodzielnych, całościowych opracowań” (s. 8). Badaczka zajmuje się więc zachowanymi do dziś kazaniami, artykułami pisanymi do „Monitora” i Uwagami wydanymi dopiero po śmierci autora. Leszczyńska-Skowron stara się odnaleźć we wskazanych tekstach najistotniejsze i najczęściej poruszane przez Ignacego Krasickiego tematy oraz techniki wywierania wpływu na odbiorcę będące sposobem budowania relacji nadawczo-odbiorczych w ramach stosowanej przez niego perswazyjności służącej do opisu wizji świata i przekonywania czytelników. Ze względu na różnorodność genologiczną literatury podmiotu Autorka książki dzieli monografię na trzy części i w ten sposób stara się uporządkować niejednorodny tematycznie i stylistycznie materiał badawczy. Znajduje to także formalne odzwierciedlenie w kompozycji dzieła: część I stanowią zachowane kazania (homilie i kazania okolicznościowe – por. bibliografia podmiotowa – s. 433–434), część II – wybrane roczniki i numery „Monitora” (roczniki: 1765,