İlk Yetişkinlik Dönemindeki Bireylerde Dua ve Başa Çıkma Tarzları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Abstract

Dini inanclar veya davranislar icerisinde dua, dinin ruhu ve ozu olarak nitelendirilmektedir. Bireylerin yasamlarinda karsilastiklari problemleri asmada en buyuk dini desteklerden biri olan dua, bu arastirmada bir dini basa cikma yontemi olarak ele alinmaktadir. Bu cercevede arastirmada, duanin degisik gostergeleri ile basa cikmanin farkli boyutlari arasinda ne tur bir baglantinin oldugu ve bu iliskinin farkli demografik degiskenlere bagli olarak nasil bir degisme gosterdigi incelenmektedir. Ayrica duanin bir dini basa cikma yontemi olarak nitelendirilmesinden dolayi dindarlik ile dua arasindaki iliski ve etkilesim uzerinde de durulmaktadir. Bu kapsamda calismada, korelasyonel arastirma modeline uygun olarak dua, basa cikma tarzlari ve dindarlik arasindaki iliski ve etkilesim incelenmektedir. Arastirmanin orneklemini ilk yetiskinlik caginda bulunan 415 katilimci olusturmaktadir. Arastirma sonucunda cinsiyet, yas, medeni durum, sosyal cevre ve egitim durumu dua uzerinde anlamli bir farkliliga sebep  olmazken, gelir durumunun anlamli farkliliga sebep oldugu gorulmustur. Arastirma sonuclarina gore dindarlik, duanin aciklanmasinda onemli bir faktor olarak ortaya cikmistir. Ayrica herhangi bir sebeple Tanri’ya yonelerek ona yalvaran, ondan yardim dileyen, ona sukreden ve duanin pozitif etkilerini yasayan bireylerle sorunlar karsisinda yilmadan mucadele eden, aktif bir sekilde sorunlarin ustesinden gelmek icin ugrasan bireylerin puanlari arasinda pozitif yonde iliskilerin varligi tespit edilmistir. Yine duanin manevi hosnutsuzluk boyutu ile duygusal odakli basa cikma tarzlari arasinda negatif bir iliski belirlenmistir. Sonuc olarak basa cikmanin farkli boyutlariyla duanin degisik gostergelerinin birbirleriyle iliskili oldugu gorulmustur.