Prostat Kanseri Tanısında Mevcut Biyobelirteçler ve İdrar Sarkozini

Abstract

Amaç: Prostat kanseri, erkeklerde kansere bağlı ölümler arasında ikinci sırada yer almaktadır. PCa tanısında parmakla rektal muayene, serum PSA ve biyopsi kullanılan temel araçlardır. PSA’nın özgüllüğünün düşük olması gereksiz biyopsilere neden olmaktadır. Bu nedenle özgüllüğü yüksek olan biyobelirteçlere ihtiyaç vardır. Sarkozinin prostat kanseri tanısındaki rolüne ilişkin çalışmalar mevcuttur. Ancak çalışma dizaynlarındaki farklılar nedeniyle sonuçlar karşılaştırılabilir değildir. Çalışmada idrar sarkozin düzeyi ile proPSA’nın PCa tanısındaki performansını mevcut biyobelirteçlerle karşılaştırmayı amaçladık. Gereç ve Yöntem: Prostat biyopsisi yapılan toplam 105 hasta çalışmaya alındı. Bu hastaların PSA, fPSA, %fPSA, p2PSA, prostat volümü ve phi ile idrarda sarkozin düzeyleri ölçülerek karşılaştırıldı. Bu parametrelerin tanı koyma performansları ROC eğrisi analizleriyle değerlendirildi ve kesme değerleri, duyarlılık ve özgüllükleri karşılaştırıldı. Ayrıca PCa hastaları Gleason skorlarına göre (<7 ve ≥7) iki gruba ayrılarak bu parametrelerin dağılımları incelendi. Bulgular: Serum PSA, p2PSA ve idrar sarkozin düzeyleri, biyopsi pozitif grupta daha yüksek olmasına rağmen istatistiksel olarak farklı değildi. Ancak phi değeri biyopsi pozitif grupta anlamlı şekilde daha yüksek, %fPSA ve PV değerleri ise daha düşüktü. Sarkozin ve PSA, GS≥ 7 grubunda anlamlı yüksekti. Belirteçlerin duyarlılıklarının %90 olduğu kesme değerlerinde sırasıyla %fPSA, PV ve phi’nin özgüllükleri PSA’dan yüksek idi. Sonuç: İdrar sarkozin’in PCa tanısında tek başına yeterli olmadığı, GS≥7 olduğu riskli PCa hastalarında kullanılabileceği tespit edildi. Phi, %fPSA ve PV’nin PCa tanısında PSA’dan daha iyi oldukları görüldü. Bunun yanı sıra PV’nin phi’nin özgüllüğünü iyileştirebileceği tespit edildi.